Darmadığın

Hayatımda unutamadığım birkaç kareydi. Unuttum sandığım masallardı belki de ..Ki kendimi unutmuşken sarıldığım.Tutundukça beni dibe çeken anlamsız sözlerdi.Hala yaşıyorum ne tuhaf.Damarlarımda duran şu kan akmayı beklermişcesine kalbime yükleniyor adeta.Boğuluyorum.Çözemediğim sorular var.Nereye doğru sürükleniyorum?Birkaç dakika sonra bir başka ben oluyorum sanki. Yaptığım şeyler anlamını yitirmiş.Farkındalık ve ben. Bu gerçekten ben miyim?

Ölüm de varmış

Sarıldım yalanlara tüm çıplaklığıyla.Unuttum kendi matemimi.Gidenler hep aynı tebessümle uğurlanmıyor muydu ki? Yağmur vardı yine.Bir ışıldıyor bir sönüyordu, güneş..
Unutamıyorum seni...Yapamıyorum işte.Yalan söyledim. Bugün acım yeniden kendini gösterdi.Korkuyorum...
Nolur bir kez daha gösterme yüzünü.Uzak dur bizden! Elveda demek istemiyorum artık. Tutunduğum o masum güzellikler bir anda yerini boşluğa bırakmış..
Dedim ya sarıldım tüm yalanlara,tüm çıplaklığıyla.Gerçekler canımı acıtıyor.O çok sevdiğim insan geri gelmiyor,belki de hiçbir zaman gelmeyecek.Özlüyorum.
Anlattığı masalları,gülüşünü,şakalarını tüm sıcaklığını özlüyorum.O kelimeyi bir kez olsun yüzüne söyleme cesareti bulmak isterdim.Cennetten seyrederken sen,sesinle yankılanan odaları dinliyorum.Sence de erken değil miydi bu kadar çabuk gitmek?
Rahat uyu ay dedem seni hiç unutmayacağım...

Çok isterdim düşlere tutunmak.Benim gibi görünen her şey zamanla anlamını yitiriyor.Parçam olduğunu düşündüğüm her şey yavaş yavaş uzaklaşıyor. Artık neden aramaktan usandım...
Çok uzağa gitmek, bulutların ötesine... ama kime neye hangi gölgeye tutunmak? Hiçbir şey bana uzaklaşmayı garantilemiyor. Kendimden uzaklaşamadıkça!
Tek bir anlam yükledim şu boş ruhuma. Ancak o da doldurmak istemiyor ruhumu. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Hayat beni nereye savuruyor, bilmiyorum. Kastetmediğim şeylerin, başklarının günahlarını sırtlamaktan yoruldum. Ya kendi günahlarım? Yalvarsam da inanan kimse kalmadı. Tüm yaşadığım şeyden sonra tanrıya yalvarsam o sesimi duyar mı? O beni anlar mı? Neden karşıma çıkan tüm mucizeler bir anda beni karanlığa hapsediyor? Bu ne bir sitem ne de isyan... Gözyaşlarım ne zman diner? Keşke hep çocuk kalsaydım. Çok pişmanım.Tüm umutlarım sonunu göremediğim dipsiz bir kuyuya savruldular...
Ben ise hala beni bırakmak isteyen o umutların...Her neyse kimin umrunda?
Ölüyor ruhum zalim bir yabancının kollarında can çekişiyor...Sadece seyrediyorum.

Pencere

Rüzgara;


İçindeki yağmurun sesini dinlerken uzaklaşan o rüzgar sesini ne kadar özlediğini farketti...Düşler zamanın izlerinden nasibini almışsa da eski şarkıların ezgisi yüreğini kaplamıştı...Sustu ve geri gelmesi için tanrıya dua etti.Eğer ortada bir mucize varsa, yaşamındaki insanlar olduğunu artık biliyordu.Bir sokaktan sessizce geçerken kulağına yeniden o rüzgarın kahkahası gelmişti,adeta.
...
Küçücük penceresine doğru koştu.Buğuluydu.Perdeleri açtı ama yetmiyordu.Artık pencereleri açmalıydı.Orda öylece durmanın anlamsız olduğunu anlamışcasına pencereyi açtı.Ilık rüzgar usulca sarmıştı bedenini, kucaklarcasına.Güneş selamlamıştı.Bulutlar göz kırpmıştı...
...
Artık o da huzurluydu...

...

Hayat akıp giderken biz de kaybolduk...Masallarla avuttuk kendimizi. Değişen pek bir şey olmasa da rüzgar savurmuştu, kıyıya.
Bakarken gözlerine kendimi arıyordum, belki de. Her ne kadar bakmak kolay olmasa da... İçimdeki çocuğu büyütmeye çalıştım belki de... Ama orda olmadığımı anladım. Var olmamın sebebini çözmeye yetmese de...
Neden hayallere dokunmak bu kadar imkansız?
Her şey o fotoğraf kadar silik...yıpranmış...
Bakarken resmine aksimi gördüm buğulu çerçevede. Bazı şeyler benzese de...
Yağmur yağıyor yine... Bak işte!... İşte, kıyıya vuran umutlarımız!... Sadece benim...

It's hard to say goodbye

There's something in your eyes that's far too revealing Why must it be like this a love without feelin' Something is wrong with you I know I see it in your eyes Believe me when I say It's gonna be okay I told you from the start I won't be demanding I won't be demanding If you have a change of heart I'll be understanding I'll be understanding When love becomes a broken heart and dreams begin to die Believe me when I say We'll work it out some way I'll never try to hold you back I wouldn't try controlling you If it's what you want It's what I want I want what's best for you And if there's something else that you're looking for I'll be the first to help you try Believe me when I say It's hard to say goodbye We've lost that loving touch we used to feel so much I try to hide the truth that's in my eyes The love without feeling But when I feel we're not in love, I know I'm losing you Believe when I say We'll work it out some way I'll never try to hold you back I wouldn't try controlling you If it's what you want It's what I want I want what's best for you And if there's something else that you're looking for I'll be the first to help you try Believe me when I say It's hard to say goodbye Don't say goodbye If it's what you want It's what I want I want what's best for you I'll never try to hold you back I wouldn't try controlling you If it's what you want It's what I want I want what's best for you And if there's something else that you're looking for I'll be the first to help you try Believe me when I say It's hard to say goodbye I'll never try to hold you back I wouldn't try controlling you If it's what you want It's what I want I want what's best for you And if there's something else that you're looking for I'll be the first to help you try

Celine Dion-Paul Anka

Ardımda kalanlar

O yabancıya;



Küçük bir kız çocuğu vardı,susan. Gözlerinde gizlenmiş hüznün son dalgası, zaman zaman duruluyordu. Herşeye rağmen küçük bir çocuktu. Büyümeye direniyordu,belki de. Aslında suskunluğu her şeyi anlatıyordu. Bir gülümsemesi yeterdi, haykırışlarının duyulabilmesi için.
Yine de yaşıyordu. Ne de olsa hayat devam ediyordu. Başta hayatı izledi hep. İnsanların umursamazlıkları, kullanışları, riyakarlıkları midesini bulandırdı sonra. Çünkü hayatta hep yerine koydu birini...
Dedim ya küçük bir çocuktu daha. Gözlerini açması o kadar kolay olmadı.
Gökyüzüne bakardı, yıldızları seyrederdi hep. Sönmüş yıldızlar onun için bir umuttu belki de. Umutları denizin dibini boylamıştı,tutunmaya çalışırken hayallere. Mehtaplı bir gecede yakamozu seyretmek vazgeçilmez bir tutkusu olmuştu.
Gidenlerin yerine birini koymak kolay olmadı hiçbir zaman. Yine de değiştiremezdi bunu. Bir şekilde öğreniyordu, silkinerek kalkmayı. Defalarca düştü. Kanarken dizleri avuçlarına baktı,kalbine götürdü. Yerindeydi ama bu sefer parçalanmıştı,sanki. Yapıştırması uzun sürmedi yine de.
Buğulu bir dünyada terkedilmişti, çocukluğu. Gitme de diyemezdi. Ardında kalanlara baktı, son bir kez. Rüzgar yine kulağına o ezgiyi fısıldamıştı...Yakamoz her zamankinden daha da parlaktı yıldızlara göre...
Ve o küçük kız büyüdü. Zaman zaman baksa da ardına artık o da biliyor, parlamadan sönmeyi....